ανέξαος

-η, -ο (κ. ανέξαγος)

1. ο αμέτρητος, ο άφθονος

2. αυτός που δεν δίνει στον μυλωνά την αμοιβή του (ποσότητα αλέσματος).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ανα- επιτ. + εξάγι «μέτρο όγκου των δημητριακών»].